Nasłuchy, wraz z informacjami nadawanymi przez głośniki, pozwoliły nam na dokładne orientowanie się w aktualnej sytuacji. Oficerowie z Montwy przywieźli po ich przybyciu do naszego obozu dodatkowy sprzęt, który ukryli podczas przeszukań w zabawkach. Nowe radio pojawiło się, więc w bloku III, najpierw w 206, potem w różnych pokojach na 3 piętrze. System monopolu ustępował konkurencji i rezultat był natychmiastowy, nowiny się mnożyły i było do 5 wydań dziennika dziennie. Było to zresztą zbyt wiele i szkoda, że dziekan nie chciał stworzyć jednego organizmu odpowiedzialnego za przekazywanie wiadomości , niezależnie od upodobań politycznych. Niestety! Niepożądana ciekawość dwóch oficjalnych przeszukiwaczy obozu zakończyła działalność tego drugiego radia:podnosząc pewnego dnia pokrywkę garnka znaleźli tam, ku ich wielkiemu zdziwieniu, źle ukryte radio. Wszystkie oferty przekupienia w postaci czekolady i amerykańskich papierosów nie pomogły tym razem przekonać tych skorumpowanych funkcjonariuszy;jednak nie zdążono wymierzyć nam kary, ponieważ nadszedł rozkaz ewakuacji obozu.

''Trudności z nasłuchem wiązały się po pierwsze z ograniczaniem prądu, ale szybko rozwiązano ten problem poprzez nielegalne podłączanie się do drutów , szczególnie w bloku III, gdzie dzięki szpitalowi, prąd nie był nigdy całkowicie odłączany. Bardziej uciążliwe były patrole Niemców, szczególnie zimą, gdy ci panowie wchodzili się ogrzać do korytarzy. W końcu trzeba było zachować wielką dyskrecję i nie poruszać tego tematu nawet w niewinnych rozmowach i trzeba było pamiętać by nie pozostawiać zbyt długo zamkniętych drzwi by nie wzbudzać podejrzeń.Zresztą, prawie wszyscy byli wystarczająco mądrzy by po prostu cieszyć się z regularnych informacji nie doszukując się, w którym pokoju odbywały się nasłuchy.

Jak udało sie ukrywać radia w czasie licznych przeszukań, które Niemcy urządzali często z policjantami z Gestapo(**) w dokładnym celu znalezienia odbiorników, o których doskonale wiedzieli?'Aparaty skonstruowane w obozie były ukrywane w skrytkach w podłodze.Radia przysyłane w całości były zbyt wysokie by zmieścić się w takich skrytkach, tak więc wkładało się je do kartonu: ten mógł zostać zostawiony na dzień w garażach żołnierzy, rzadko narażonych na przeszukania. Jednak pewnego razu jeden z tych odbiorników leżąc na półce został przykryty warstwą ciastek i Niemiec, który podczas przeszukiwania położył rękę na ciastkach nie sięgając głębiej na szczęście nie słyszał przyśpieszonego bicia serca dowódcy pokoju, który nie spuszczał go z oka. Prawdę mówiąc, prawie zawsze wiedziano wcześniej o mających się zdarzyć przeszukaniach i wystarczyło wynieść radio po pachą na apel. Niemcy nigdy nie pomyśleli o przeszukiwaniu oficerów podczas apeli zamiast sprawdzać ich pokoje.

Gdyby tak zrobili, jaki by znaleźli łup!''Dodam ,że ekipy redaktorów były odpowiedzialne za wykonanie oryginalnego egzemplarza informacji:bardzo długo odbywało się to w pokoju 1-205, potem w piwnicach gdzie mieściła się redakcja "Pisane na piasku'', które służyły redaktorom podziemnych odbiorników w Choszcznie za kryjówkę, podczas gdy biuletyny radiowe z Montwy były redagowane przez profesora z III-407. Oryginalny egzemplarz był następnie kopiowany w 13 lub 15 egzemplarzach (jeden na piętro plus garaże) przez dobre dusze i przekazywano je odpowiednim osobom które odpowiadały za ich dystrybucję w każdym pokoju i zniszczenie po przeczytaniu.

W ten sposób, ci którzy kopiowali i redagowali nie znali się nawzajem.''Podczas gdy od 1940 do 1942roku, byliśmy odcięci od reszty świata, później mogliśmy, dzięki oddaniu wszystkich kolegów, śledzić na bieżąco wydarzenia, zarówno wojskowe jak i polityczne. Myślę nawet, że możemy, bez zakłamania, powiedzieć, że byliśmy lepiej poinformowani niż większość Francuzów we Francji''(18).