Obozy

Obecność oficerów francuskich
w Oflagu II od lipca 1940 r.

Charles MICHEL, urodzony 11 września 1917, absolwent szkoły świętego Cyra, rocznik 38/39r.,3 września 1939r. wcielony do 98 Pułku Piechoty(26DI, 6CA, III armia).

Przebieg: uwięziony w Maixe 18.VI. 40r.,
Choszczno, Oflag IIB( 30.VI.40/10.XI.40r..),
Nuremberg, Oflag XIIIA(10.XI.40/9.IX.41r.),
Lubben, Oflag IIIC (9.IX.41/26.VIII.42r.),
Munster, Oflag VID (27.VIII.42/19.IX.44r.),
Soest, Oflag VIA (20.IX.44/21.XI.44r.),
Elsterhorst, Oflag IVD (22.XI.44/18.II.45r.),
Marsz na zachód-170 km (18II45/27II45r.),
Herrenhaide/Burgstaedt, obóz tymczasowy (27II45/14.IV.45r.),

Wyzwolony przez wojska aliantów 14.IV. 1945r.

__________________________________________
Cliquer  </td>
    <td width=
Niemiecki document wdrukowany recto-verso z 3.VII. 1940r.,
wysłany przez francuskiego jeńca, Charlesa Michela,
( numer jeniecki 3300/f), z Oflagu IIB w Choszcznie do rodziny.
Jeniec ten znalazł się wraz z innymi Francuzami
w Oflagu zajmowanym przez polskich oficerów do połowy maja 1942r.

Aby powiększyć, kliknij na zdjęcie

Cliquer  </td>
    <td width=

Relacja Martine MICHEL na temat przybycia jej ojca, porucznika
Charlesa MICHEL, do Oflagu IIB.

30 czerwca 1940r., 6:00h: Drzwi Oflagu IIB zamknęły się za moim ojcem, 22-latkiem.

Francuski sztab generalny czekał na niemiecki atak, który rozpoczął się 10 maja 1940r. Sześć tygodni później, zmiażdżona na wszystkich frontach armia francuska przestała istnieć.

Po otoczeniu i schwytaniu armii północy, wojska Wehrmachtu posuwały się na trzech liniach: na południowy-wschód, by połączyć się z siłami włoskimi, na południowy-zachód, by przejąć kontrolę nad wybrzeżem oraz na wschód by zaatakować wojska stacjonujące za linią Maginota. I to właśnie na wschodzie, w Lotaryngii, został złapany mój ojciec. Wraz ze swoimi współtowarzyszami broni wszedł w skład pierwszej grupy francuskich oficerów-jeńców od 30 czerwca 1940r. skierowanych do Choszczna. Kilka dziesiątek tysięcy polskich jeńców wojennych, i 1,5 miliona Francuzów rozpoczęło niewolniczy marsz, który w przeciągu 5 lat pokonało powyżej 5 miliona ludzi.


Artykuł pułkownika Gonnarda, dowódcy 354 francuskich oficerów-jeńców uwięzionych pomiędzy czerwcem a 8 listopada 1940r. w Oflagu IIB.
Artykuł ten został opublikowany w dzienniku polskich oficerów-jeńców zatytułowanym ''Za drutami'' .Polscy oficerowie przebywali w Oflagu IIB
od września 39r. do połowy maja 42r., kiedy to zostali przeniesieni do Oflagu IID w wyniku wymiany z 3000 francuskich oficerów przebywających tam od czerwca 1940r.

Aby powiększyć, kliknij na zdjęcie


Cliquer  </td>
    <td width=


Cliquer  </td>
    <td width=

Niemieckie dywizje pancerne zgromadziły ludzi i prowadziły ich do miejsc przetrzymywania, w kolumnach złożonych
z setek tysięcy rozbrojonych żołnierzy , którzy maszerowali z rezygnacją przewidując bliski upadek ich kraju.
Niemiecka kadra, sama wykorzystywana przez swoich przełożonych, przekonywała Francuzów, że powrócą oni do domu
w ciągu 15 dni.
Była to pierwsza plotka z długiej serii, w którą uwierzyli jeńcy, ponieważ dotychczas przetrzymywanie więzniów nie trawło dłużej niż walki i podpisanie rozejmu, dlaczego więc Niemcy mieliby ich dłużej przetrzymywać?
Oficerowie, oddzieleni od swoich ludzi, po pokonaniu pieszo wielu etapów drogi, zostali przegrupowani w okolicznych ''Front Stalagach'' , jak Sarrebourg czy Neuf-Brisach.
Kilka dni później zostali załadowani do pociągu stacjonującego przez chwilę w dolinie Sarre .Cytadela Mayence, Dulag XII to cel tego transferu, w którym uczestniczyło wiele setek oficerów-jeńców różnego stopnia starających się zrozumieć sprzeczne rozkazy wycofania i natarcia, które ostatecznie doprowadziły ich do niewoli.
28 czerwca o 20:30h-długa kolumna złożona z 354 oficerów wyruszyła w drogę, w kierunku dworca, maszerując z poczuciem poniżenia pomiędzy ludźmi zebranymi na chodnikach. Na dworcu zostali stłoczeni do zwierzęcych wagonów, skuleni i ociekający potem czekali na wywiezienie ich w nieznanym kierunku.
Był to straszny transfer , wyczerpujący zarówno fizycznie jak i psychicznie, gdzie mieszał się strach, poniżenie, brak jedzenia i wody, brak higieny. Naturalne potrzeby załatwiano w kącie wagonu i podczas postojów pociągu w wioskach lub na dworcach. Jedynym wyjściem było zapomnienie o wstydzie.
Upalny czerwiec. Ci, którzy zachowali busole sprawdzali kierunek jazdy pociągu, kierował się on w stronę wschodu, ciągle coraz dalej na wschód. Nocą starali się zasnąć, pociąg stale się toczył oddalając ich coraz dalej od granicy ich kraju .Pewnego razu, w świetle dnia, zauważyli poprzez zakratowane okienka wagonu nazwy niemieckich dworców i wtedy uzmysłowili sobie ,że stali się prawdziwymi więzniami.
Godziny mijały, pociąg zwolnił, objeżdżając Berlin i zatrzymał się w końcu na stacji Tempelhof, gdzie rozdano im po łyżce zupy. Ci, co posiadali menażki mieli lepiej, inni używali swoich kasków .Pociąg ruszył ponownie kierując się w strone wschodu, z tym samym stukotem i podskakiwaniem. Godziny mijały, zapadła noc, nastający dzień oświetlił stepowy pejzaż, dalekie aglomeracje, nie mieli już więcej wątpliwości. Przybyli do Polski.
30 czerwca 1940 roku, 6 :00h, pociąg zatrzymał się na małym dworcu. Otworzyły się drzwi wagonów wpuszczając powiewy świeżego powietrza. Strażnicy krzycząc ''raus'' nakazywali jeńcom wysiadać. Po przejściu przez Choszczno skierowali w stronę wejścia do koszar grupę ogłupiałych ludzi wciąż niedowierzających ,że się tu znaleźli.
Oficerowie polscy, jeńcy tych koszar od września 1939r. patrzyli z bloków na przybycie żałosnej kolumny oficerów francuskich. Przyjęci w dużym holu przez niemieckiego komendanta obozu i pułkownika Kaleńskiego, dowódcę polskich oficerów, mogliśmy w końcu zjeść kawałek chleba i napić się ciepłej kawy. Czy to w tym pokoju, do którego go następnie zaprowadzono, zaczął się zastanawiać jak wpłynie na niego uwięzienia i czy w tym momencie przeczuwał , że jego niewola potrwa 5 lat…

Cliquer  </td>
    <td width=   Cliquer  </td>
    <td width=
Oflag IIB – Arnswalde : Photo fournie par notre ami Dariusz CZERNIAWSKI, directeur du musée de l'Oflag IID de Borne Sulinowo (Izba Musealna) que nous remercions chaleureusement.
Un capitaine Français, assis à droite, parmi les Officiers Polonais en 1940 sous le commandement du Colonel français Claude GONNARD.
Ce groupe d'environ 390 Français est resté à l'Oflag IIB, aux côtés des Officiers Polonais, du 30 juin au 8 novembre 1940 avant d'être envoyé à l'Oflag XIIIA de Langwasser - Nuremberg.